An example for transformation of divine culture to human culture: “Yüce Kur’an ve açıklamalı-yorumlu meâli”

İlâhî vahyin son ürünü olan Kur’an, baştan aşağı bir yaşama üslubunu/hayat tarzını dile getirir. Çünkü doğru yaşamayı sağlayan ilkeleri koymuş ve doğru yaşamanın nasıl olması gerektiğini tasvir etmiştir. Bu nedenle ben Kur’an’a, “Vahiy Kültürü” diyorum. Kavramlar örgüsü, mecaz ve kinayelerle yüklü olan bu vahiy kültürünü, yani Kur’an’ı, ortalama insan, doğrudan ve bütünü ile anlamakta güçlük çekebilir. İşte bundan dolayı Kur’an’ın tefsir ve yorumu sürekli yapılagelmiştir. Yine Kur’an’ın bu üstün anlatım üslubundan dolayı, Arapça dışındaki dillere aktarılmasına “tercüme/çeviri” değil, “meâl” adı verilir. Kur’an’ın bu şekildeki tefsir ve meâl çalışmalarını ben, “vahiy kültürünün insanî kültüre dönüştürülmesi” olarak adlandırıyorum.The Qur’ān, the last result of divine revelation, entirely depicts the way of life/lifestyle. Because, the Qur’ān sets out the principles which provide the straight life, and portrays how the straight life must be. Thus, I call the Qur’ān “Divine Culture”. An average person may have difficulty understanding directly or entirely this divine culture, namely the Qur’ān, which abounds with conceptual network, metaphors and allegories. For this reason, the commentary and interpretation of the Qur’ān have been carried out all along. Also because of its extraordinary expression style, the transferring of the Qur’ān to the different language except the Arabic is not called as “translation/rendering”, but “explanatory translation”. I refer this kind of explanatory translation and interpretation studies as “transformation of divine culture to the human culture”